Five Verses on the Self

ekānma vivēkam ^[1]

After repeated gentle requests from Suri Nagamma, Sri Bhagavan composed Ekanma Panchakam in Telugu, in the year 1947. He composed it in the Tamiḷ Venba form. He then translated the verses from Telugu into Tamiḷ and connected them as one kali-venba which was called Ekanma Vivekam. This was the last work authored by Sri Bhagavan.

In a letter to devotees^[2] of Arunachala Ashrama in 1973, Swami Viswanatha wrote:“Leave alone individual relationships. Study the 'Five Verses on the One Self of All' ('Ekatma Panchakam') again and again and realize that there is but One Self. We are all one in it. It is the last of Sri Bhagavan’s utterances. Feel one with the whole universe. That is universal love.”

ஏகான்ம விவேகம்
ekānma vivēkam
Five Verses on the Self

தன்னை மறந்து தனுவேதா னாவெண்ணி
யெண்ணில் பிறவி யெடுத்திறுதி - தன்னை
யுணர்ந்துதா னாத லுலகசஞ் சாரக்
கனவின் விழித்தலே காண்க – வனவரதம் 1

tannai maṛandu tanuvē tānā-veṇṇi
eṇṇil piṛavi eḍut-tiṛudi – tannai
uṇarndu tānā-dal ulgasañ chārak
kanavin vizhit-talē kāṇga – anavara-dam 1

1. When forgetting the Self, one thinks that the body is oneself and goes through innumerable births but in the end remembers and becomes the Self. Know this is only like waking from a dream in which one has wandered over all the world.

தானிருந்துந் தானாகத் தன்னைத்தா னானெவன்
யானிருக்குந் தான மெதுவெனக்கேட் - பானுக்கு
யானெவ னெவ்விடம் யானுள னென்றமது
பானனை யீடு பகர்சச்சித் - தானந்தத் 2

tānirun-dun tānā-gat tannaittā nānevan
yān-irukkum tānam edu-venakkēt – pānukku
yānevan evviḍam yānuḷan enḍṛa-madu
pāna-nai yīḍu pagar-satcid – ānandat 2

2. One ever is the Self. To ask oneself ‘Who and where am I?’ is like the drunken man enquiring, ‘Who am I?’ and ‘Where am I?’

தன்னுட் டனுவிருக்கத் தானச் சடவுடலந்
தன்னு ளிருப்பதாத் தானுன்னு - மன்னவன்
சித்திரத்தி னுள்ளுளதச் சித்திரத்துக் காதார
வத்திர மென்றெண்ணு வான்போல்வான் - வத்துவாம் 3

tannuḷ tanu-virukkat tānach jaḍa-vuḍalan
tannuḷ irup-padāt tānunnum – anna-van
chitti-rattin uḷḷuḷadach chitti-rattuk kādāra
vattira menḍṛeṇ-ṇuvān pōlvān – vattu-vām 3

3. The body is within the Self. And yet one thinks one is inside the inert body, like some spectator who supposes that the screen on which the film is shown is within the picture.

பொன்னுக்கு வேறாகப் பூடண முள்ளதோ
தன்னை விடுத்துத் தனுவேது - தன்னைத்
தனுவென்பா னஞ்ஞானி தானகக் கொள்வான்
றனையறிந்த ஞானி தரிப்பாய் - தனதொளியால் 4

ponnukku vēṛagap bhūṭa-ṇam uḷḷadō
tannai viḍuttut tanu-vēdu – tannai
tanu-venbān ajñāni tānā-gak koḷvān
tanai-yaṛinda jñāni darippāi – tana-doḷiyāl 4

4. Does an ornament exist apart from the gold of which it is made ?  Where is the body apart from the Self ?  He who considers the body to be himself is an ignorant man. He who regards himself as the Self is the enlightened One.

எப்போது முள்ளதவ் வேகான்ம வத்துவே
யப்போதவ் வத்துவை யாதிகுரு - செப்பாது
செப்பித் தெரியுமா செய்தன ரேலெவர்
செப்பித் தெரிவிப்பர் செப்புகென – விப்போதவ் 5

eppō-dum uḷḷadav ēkānma vattuvē
appō-dav vattuvai yādi-guru – ceppādu
ceppit teri-yumā seidanarē levar
ceppit teri-vippar ceppu-gena – ippōdav 5

The one Self, the sole Reality, alone exists eternally. When even the ancient teacher, Dakshinamurti, revealed it through speechless eloquence, who can convey it by speech ?

ekānma vuṇmai yinait-tenat tēṭṛiyan-bar
dēhānma bāvañ cidai vittān – ēkānma
jñāna sorūpa-mā naṇṇuṅ guru-ramaṇan
tān-navinḍṛa ippāvil tān

6. Guru Ramana, who revels in the form of (pure) jnana, composed these five verses on the Self. Declared in them is the nature of Reality, which destroys the illusion that the body is the Self.^>